ÞÍÐA

(þídda, þíddr), v. to melt, thaw (síðan vóru eldar görvir ok þídd klæði manna).

* * *

d, bíða þíða rhyme together, Skáld H. 1. 2; originally a strong verb þíða, þeið, of which only remains the part. þiðinn, q. v.: to melt, thaw, of ice, snow; þíða snjó, Fms. iii. 180; Jökull kvazk eigi inn vilja at þiða á sér snjó, Fs. 55: síðan vóru eldar görvir ok þídd klæði, 52; hann færðisk at eldinum ok vildi þíða sik, id.; var eldr upp kveyktr ok þídd klæði þeirra, Fbr. 14 new Ed.; hann þíddi þann mikla þela, Hom. 107; þá tekr jörð at þíða frosnar grasrætr, Sks. 48; þíða (not þýða) allra hjörtu til ástar, Edda (pref.) 149.